Det blir 1. mai også i år. Kvifor ikkje det? Koronaen kan ikkje stoppe det. Sjå annonser og oppslag og ikkje minst på nettet.
Dagen er her. Vi skal ta vare på og utvikle arbeidarrørsla sine mål og tradisjonar. Fagrørsla sine mange pluss nye krav sikrar demokratiet og framtida for menneskeslekta. Det er ein kamp mot vanen og den store pengemakta. Feiringa av dagen 1. mai dreg dette fram, tar tar den altfor store pengemakta fram i lyset.
Eg våger eit dikt av Rudolf Nilsen her, det er sosialistane i landet sin eigen kjære poet eg vil bruke. Frå diktet HVERDAGEN bruker eg enkelt dei to første strofene (av i alt fire strofer):
Noe er verst å bære hverdagens langsomme strid, alle de like, lunkne timer som bare er rinnende tid. Aldri å løpe for livet i snerrende kuleregn, aldri få prente på fiendens panne sin støvlehæls halvmånetegn. (…) *
No kjenner eg meg straks betre. For meg er dagen redda. Mange kan kanskje framhaldet av dette diktet?
Ps:
Døme på krav (i Oslo):
Vi krever klimajobbar og aktiv næringspolitikk
Kamp for fast arbeid. Forby bemanningsbransjen
Nei! til dugnad på jobb – Ja! til hele og faste stillinger