Nettstaden gratulerer alle med nasjonaldagen – idet vi allereie har tenkt på våre nærmaste og ønska våre nærmaste lykke til. Mange dikt blir brukte på 17. mai. Gunstein Bakke sine dikt som kom i år, Murskueteknikkane, er inspirerte av hans nærmaste tilbake i tid. Vi byrjar t.d slik, tidleg i boka, side 15:
huset treng fleire dører om dagen går gjennom sine kroppar og gir dei ein sjanse, gjenoppstår frå prøverom der kleda er konstanten og lét det som er att av dei døde få luft i forhenga slik at dei framleis, med fingrane og litt av andleta trenger gjennom det tynnaste stoffet seinare, ved totida, heng dei under markisene og kragebeina lik flaggermus
Dikta i denne boka handlar blant anna om tuberkulose-pasientar. Og eg kan opplyse om at staden for det som skjer i boka, er ein landsens institusjon som opphavleg i mange år var tuberkolose-senter, deretter heim for psykisk utviklingshemma, deretter igjen flyktningemottak og til slutt eit planlagt fredsenter. To sider seinare i boka kjem desse få minimale linene med desperate opplysningar:
klokka elleve er dagen desperat av tid enno for stram til å kunne sløse eit band av torden under skulderblada
Så, på neste side kjem det svært institusjonaliserte – . Og eg sender samtidig ein vennleg tanke til Dag Skogheim, også han har tatt opp turberkulose-kapitlet i nasjonen si brokete soge:
sola, som er blind, karer seg over panna: svarte dropar dreg nattas kniplingar inn i nystova der står nokon og les høgt frå ein annan kropp denne timen er den øvste som ventast å gli ut kva veg som helst to strikkepinnar snakkar om luft likevel synest mykje bestemt no eit reir av nøklar, fortgang i ting
Diktboka er godt utstyrt og rommar eldre og dempa foto – . Ane Nydal i Morgenbladet skreiv ei grundig litterær melding av dristige og dyktige Murskueteknikkane.
Ein tanke om “Dagen har skugge”