Foto: Tove Elin Berg/ Samlaget
Odveig Klyve gjer vending i sin kunstnarbane. Dei to siste diktbøkene frå Odveig Klyve har handla om såpass ulike konkrete tema som soga rundt ei mor sin alzheimersjukdom med rollebytting i familien, deretter, fire år seinare, ei brei forteljing rundt fotball. I fotball er vending viktig. Sjå til omtale og forlagsopplysningar på Klyves heimeside .
I år kjem ei ny diktbok frå Odveig Klyve, som også er filmkunstnar og barnebokforfattar og opphavleg er frå Hardanger. Slik byrjar diktboka Lyden av sol:
Kom la oss falla La oss falla inn i tre i stein i jern La oss falla inn i kroppen Alt som er til fell saman med oss Vi lyfter vatnet til munnen og drikk Dropen fell gjennom rommet Rommet fell gjennom strupen
Eg kan ikkje la vere å tenkje litt på fotballboka hennar når eg les rørslene i diktet. Dette diktet blir følgd opp av fleire dikt som seier «Kom». Seinare går dikta i boka inn i det konkrete rundt at eit nært menneske døyr, i denne saka ein far. Og dette sansenære hevar bokteksten. Opningsdiktet i avdeling VI er t.d slik:
Du ber meg om å barbera deg du seier det er på tide no Eg styrer knivane over kinnbeinet Sakte blir huda di glatt og prikkar ikkje lenger mot handflata når eg stryk over ansiktet ditt Du seier at no er du klar
I dette diktet les eg den same rollebyttinga som i Klyves bok Det andre blikket, der alzheimer råkar ein som er svært nær i livet. Det er vakkert igjen. Alt i alt karakteriserer eg Lyden av sol som nødvendig brukspoesi, dikt tileigna menneske i sorg.
